Ένας Χανιώτης ... αστυνόμος Σαΐνης

Ρουτίνα έχουν καταντήσει πλέον οι κλοπές στο κέντρο των Χανίων. Οι καταγγελίες των πολιτών γίνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση, αλλά πάντοτε υπάρχει και αυτή που ... ξεχωρίζει προκαλώντας γέλια ή και κλάματα ... Απόγευμα Τετάρτης 12 Δεκεμβρίου. Περί τις 6 παρά τέταρτο, συμπολίτης μας πήγε να πάρει το αυτοκίνητό του από την οδό Βαλαωρίτου (διασταύρωση με Τζανακάκη) και έκπληκτος διαπίστωσε ότι το πίσω τζάμι του συνοδηγού ήταν σπασμένο.

Άγνωστος ή άγνωστοι το έσπασαν και αφαίρεσαν μία τσάντα που είχε αφήσει στο πίσω κάθισμα. Ο συμπολίτης μας ειδοποίησε την άμεσο δράση και περίμενε. Και περίμενε ... και περίμενε ... ώσπου είδε κι απόειδε και όπως δήλωσε στα Χ.Ν. αποφάσισα να κάνω τον αστυνόμο Σαΐνη. Όπως μας διηγήθηκε, λοιπόν, αφού πέρασε μία ώρα και δεν είχε εμφανιστεί περιπολικό, σκέφτηκα πως πρέπει να αναζητήσω την τσάντα μόνος μου. Με το να είναι αρκετά μεγάλη σε μέγεθος, σκέφτηκα πως όλο και κάποιο θραύσμα από το τζάμι θα είχε μείνει πάνω της. Με έναν μικρό φακό, λοιπόν, άρχισα να αναζητώ θραύσματα στο πεζοδρόμιο. Διαπίστωσα ότι είχαν κατεύθυνση προς το πάρκο Ειρήνης και Φιλίας. Πήγα, λοιπόν, προς τα εκεί και βρήκα την τσάντα πεταμένη μέσα σε έναν θάμνο. Πήρα το 100'και τους είπα να μην έρθουν ... Ευτυχώς δεν είχε αφαιρεθεί τίποτε μέσα από την τσάντα καθώς περιείχε μόνο χαρτιά. Τέλος καλό όλα καλά; Όχι ακριβώς ...

Το περιστατικό αυτό αναδεικνύει μία επικίνδυνη κατάσταση που δεν αφορά μόνο τα Χανιά, αλλά ολόκληρη τη χώρα. Δεν γίνεται στο κέντρο των Χανίων και σε απογευματινή ώρα να περιμένει ένας πολίτης το περιπολικό επί μία ώρα και να μην εμφανίζεται. Ελλειψη προσωπικού; Απαξίωση των Αστυνομικών Υπηρεσιών λόγω περικοπών; Κακός συντονισμός; Δεν ξέρουμε τι από όλα, αλλά σε κάθε περίπτωση το γεγονός αυτό είναι απαράδεκτο.

Ακόμη πιο επικίνδυνο δε, είναι να αναλαμβάνουν οι πολίτες τον ρόλο του αστυνομικού. Ούτε την εκπαίδευση έχουν, ούτε την εμπειρία για να αντιμετωπίσουν αυτά τα περιστατικά. Ένα τετ-α-τετ με τον οποιονδήποτε εγκληματία κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσει, στην εποχή του... ακραίου ψυχισμού την οποία ζούμε. Ιστορίες για γέλια, αλλά και για κλάματα. Ιστορίες που θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα σταματήσουν να ακούγονται λες και είναι ανέκδοτα και θα αντιμετωπιστούν με τη δέουσα σοβαρότητα.

Πηγή: Χανιώτικα Νέα , prismanews