28 Αυγούστου 1944 το ολοκαύτωμα του Μαλαθύρου Χανίων.

Στις 28 Αυγούστου 1944, ενώ οι καμπάνες ετοιμάζονταν να ηχήσουν χαρμόσυνα και λυτρωτικά αναγγέλλοντας το τέλος του χιλιόχρονου Γ΄ Ράιχ, οι Γερμανοί   επέδραμαν με πρωτοφανή αγριότητα κατά του ελληνικού χωριού της Κισάμου Μαλάθηρο και εκτέλεσαν ένα από τα πιο στυγερά κακουργήματα της απαίσιας κατοχής τους. Περίτρομοι ξυπνούσαν οι χωρικοί σαν από εφιαλτικό όνειρο και έβλεπαν πλάι τους τους σφαγείς, που τους άρπαζαν και  τους οδηγούσαν στο δημοτικό σχολείο και στη θέση Πατήματα του χωριού.

Εξαντλητική και ιεροεξεταστική, ήταν η ολοήμερη ανάκριση των  ανδρών. «Πού είναι οι Άγγλοι, πού είναι τα όπλα, πού είναι ο πομπός του ασυρμάτου”, ήταν οι στερεότυπες ερωτήσεις. Στις αρνητικές απαντήσεις των παλικαριών τρομερά και θανατηφόρα κτυπήματα καταφέρονταν εναντίον τους .Το  αίμα από τις πληγές είχε καταβρέξει τα φτωχικά τους ρούχα και σχημάτιζαν μια εικόνα ανατριχιαστική και τρομακτική.

Το απόγευμα μια θλιβερή συνοδεία σχηματίστηκε, που την έκλεισαν πάνοπλοι οι σφαγείς απ΄ όλες τις πλευρές.

………61 μάρτυρες βάδιζαν στο δύσβατο δρόμο και κανένας δεν άρθρωνε λέξη. Τα μάτια ερευνητικά στρέφονταν προς όλες τις κατευθύνσεις και αναζητούσαν  εξιχνίαση της πορείας. Όλοι προαισθάνονταν το μεγάλο κακό, αλλά και κανείς δεν ήθελε να πιστέψει. Ήλπιζαν ότι θα τους φυλάκιζαν στη Βαστίλη της Κρήτης, Αγιά.

………Στη θέση Φαράγγι το όνειρο διαλύθηκε και ή ελπίδα έγινε οικτρά πλάνη. Οι κάννες των όπλων και των πολυβόλων στράφηκαν κατά πάνω τους. Δεν πρόλαβαν να συνειδητοποιήσουν την απειλή και ένιωθαν τσιμπήματα στο σώμα τους.  ΄Έβλεπε ο ένας τον άλλο να σωριάζεται και να καλεί σε  βοήθεια. Σε λίγα λεπτά και οι 61 είχαν πέσει στη γη. Βαριές ανάσες πόνου και απόγνωσης έβγαιναν από λίγα στόματα. Οι απόστολοι του θανάτου και του ολέθρου ξέκοψαν από τις θέσεις τους και σαν απόκοσμα φαντάσματα πηδούσαν πάνω από τα αιμόφυρτα κορμιά και φύτευαν την κολασμένη χαριστική βολή.